Back to Beijing
Door: Fox (Saar => eindredactie)
Blijf op de hoogte en volg Saar en Fox
19 Maart 2013 | China, Peking
Van Da Lat zijn we naar de kust gegaan en via een aantal plaatsjes (Phan Rang en Quy Nhon) naar Hoi An gereisd. Omdat we enigszins van de toeristen-route af waren, zaten we vooral veel opgevouwen in kleine busjes tussen de locals. Niet altijd comfortabel maar wel gezellig want er wordt best wel wat gebabbeld en gelachen! Jammer dat we dat allemaal niet kunnen verstaan.
Veel Vietnamezen hebben trouwens wel erg veel moeite met busreizen; er zijn altijd wel een stuk of 6 à 7 mensen in de bus die om het kwartier (of vaker) over hun nek gaan. Gelukkig worden er dan altijd meteen van alle kanten plastic zakkies aangereikt. Pfff, op een gegeven moment moest ik wel echt strak naar buiten kijken met het raampje open ;) We fantaseerden ook altijd dat buschauffeurs weddenschappen deden om te voorspellen hoeveel mensen er over hun nek zouden gaan tijdens de reis. Vreemd eigenlijk.. de Vietnamezen zijn best rouwdouwers. Hele lange werkdagen, jarenlang in kleine tunnels onder de grond wonen, grote mond, hard voor weinig, maar busritjes....die kunnen ze niet aan!
Marleen was inmiddels ook al in Hoi An aangekomen voor haar nieuwe vrijwilligerswerk en we hebben de eerste avond meteen al gezellig een beetje cocktails gedronken. Hoi An was onze laatste mogelijkheid deze reis om nog een beetje strand mee te pakken. Helaas hebben we de 3 en een halve dag dat we daar zaten alleen maar bewolking en regen meegemaakt dus no beach... Dan kan je natuurlijk gaan kniezen maar doordat we tot nu toe eigenlijk heel veel mazzel hebben gehad met het weer, konden we dit goed relativeren. We hebben ons dus maar op de culinaire cultuur van Vietnam gericht. Een andere reden hiervoor was dat veel mensen ons hadden namelijk verteld dat het eten in Vietnam zo bijzonder en zo lekker is en dat was ons tot nu toe eigenlijk een beetje tegen gevallen. Maar de specialiteiten in Hoi An bleken inderdaad wel erg lekker te zijn zoals lekkere gevulde broodjes (Bahn Mi), Vietnamese loempiaatjes (maar niet degene die je in Nederland ziet) en gebakken vis met citroengras in bananenbladeren. Samen met Marleen hebben we gedrieen een kookcursus gevolgd en dat was erg leuk en leerzaam. Dit werd gepresenteerd door een enthousiaste en ietwat banale Vietnamese homo die vooral erg blij was met mijn aanwezigheid... We hebben een paar leuke receptjes opgepikt en we kunnen nu onze eigen Vietnamese loempia´s maken. Misschien kunnen we nu een Vietnamees Loempia standje beginnen in Houtwijk ;) (= onze woonwijk)
Van Hoi An zijn we naar Hanoi gereisd met de trein (‘soft sleeper’). Het uitzicht vanuit de trein was fantastisch, de trein reed namelijk pal langs de grillige kustlijn met overal kleine eilandjes. De treinreis was ongeveer 18 uur en daarom dus wel een goeie try-out voor de komende transmongolische en –siberische spoorlijn. Saar heeft zowaar flink wat geslapen dus dat gaat wel goed komen!
Vanuit Hanoi hebben we een tweedaagse tour geboekt naar Ha Long Bay. Ha Long betekent ‘Descending Dragon’ en verwijst naar de vreemd gevormde ‘lime-stone’ eilandjes voor de kust. De die hard James Bond fans kennen deze wellicht nog wel uit de film ‘Dr. No’. Het gebied is door Unesco aangeduid als werelderfgoed en het is één van de grootste trekpleisters van Vietnam dus ook erg toeristisch (honderden boten!). Vooral de tweede dag was wel relaxed omdat we vooral op het dak van de boot hebben liggen chillen en genieten van de eilandjes om ons heen. Oja, Saar heeft ’s-avonds trouwens nog een squid gevangen met de hengel! (en dat is heel moeilijk...)
De aziatische gidsen spreken over het algemeen redelijk goed Engels maar veel woorden spreken ze toch net even wat anders uit en dat leid nogal eens tot leuke momenten. Zo werden we tijdens de Ha Long tour ingedeeld in twee groepen waarvan 1 groep uit zes mensen bestond. Omdat onze gids de ‘x’ niet goed kon uitspreken, had hij het steeds maar over ‘the sick people’ en na een stuk of 8 keer dat gezegd te hebben, werd een man pissig en zei “we are not sick; we’re healthy!”. En toen deze 6 mensen op een gegeven moment op een andere bus stapten, zwaaide Saar ze nog na en riep gekscherend: “Goodbye sick people, get well soon!”. We weten niet of ze erom konden lachen, maar wij in ieder geval wel ;)
De rest van de tijd in Vietnam hebben we in Hanoi doorgebracht. Zoals elke Aziatische stad, is Hanoi behoorlijk chaotisch. Echter zijn de stoepen in het centrum nogal smal en ze staan vol met scooters, dat betekent dat je als een limbodanser tussen de rijdende auto’s en scooters moet manouvreren. Enerzijds moet je dus de scooters op de stoep ontwijken, en anderzijds de rijdende scooters en auto’s op de weg. Soms was het zelfs op goede hoop; gewoon gaan, blik strak naar voren en op die manier voorrang afdwingen is de enige manier...
Het was voor ons belangrijk even in Hanoi te blijven, aangezien we het visum in orde moesten maken voor Mongolie. Gelukkig hebben we dit net op tijd gered!
Verder hebben we in Hanoi Daan en haar vriend Fede ontmoet. Daan is een vriendin van Nicole (vriendin van Saar) en aangezien zij voor Oxfam in Hanoi werkt, woont ze daar momenteel. Met z’n vieren hebben we gezellig wat gedronken en Daan en Federico hebben ons nog op wat lokale gerechten getrakteerd. Daan en Fede hebben ons ook geholpen met de aanschaf van een Ban Dau, een éénsnarig jengelinstrument typerend voor Vietnam. Je kunt hem aansluiten op een versterker dus dat wordt lachen!!!
Fede is trouwens piloot en werkt voor Vietnam Airlines. Leuk was dan ook om erachter te komen dat Fede ons naar Beijing zou vliegen!! Dus toen we op het vliegtuig stapten naar Beijing, kwam de stewardess naar ons toe met de mededeling “The captain wants to see you”. Zo hebben we tijdens de vlucht ongeveer een half uurtje in de cockpit doorgebracht en zijn we (net als onze vorige reis naar China) business class gevlogen!!
Na veilig en wel in Beijing te zijn aangekomen, hebben we helaas een verdrietig bericht ontvangen van Kees O, de vader van Saar... Oma Ockhuysen, de oma van Saar, is namelijk donderdagavond overleden. Zij is 90 jaar geworden en ergens was het niet geheel onverwachts, maar het nieuws kwam behoorlijk aan. Heftig om op zo’n moment zo ver weg te zijn en er niet helemaal deel van uit te kunnen maken. We zijn er in gedachten in ieder geval bij en hebben een stevige borrel op oma gedronken....
Verder hebben we weer een bezoek gebracht aan de Chinese muur (Mutianyu - gedeelte). Het grootste gedeelte hiervan is herbouwd, maar daar waar iedereen stopt, zijn wij doorgelopen over een gedeelte wat heel erg vervallen en overwoekerd is. En juist dat gedeelte vonden wij erg bijzonder!
Naast het Mongoolse visum (die we in Hanoi al geregeld hadden) moesten we ook een Russisch visum regelen. Dit bleek alleen nog wel even een lastige opgave. Maandagochtend zijn we naar het consulaat gegaan met alle documenten, maar daar werden we afgeblafd door een zeer onaangename en niet behulpzame Russische vrouw. Ze smeet de formulieren terug omdat er van alles niet in orde was. Verschrikkelijk!! Het hielp ook niet dat we een kater hadden (de avond daarvoor was St Patrick's day en dat moest uiteraard wel gevierd worden!). Maar gelukkig is het de volgende dag wel gelukt en nu is alles geregeld voor de reis naar Moskou!
Tot slot nog een medeling over onze foto´s op deze website. Als je de foto´s bekijkt via ons reisverslag dan krijg je niet altijd alle foto´s te zien. Waarbenjij.nu is helaas niet zo’n gebruiksvriendelijke website (ook niet met het beheer-gedeelte, grrrrr). Als je de foto’s bekijkt via de optie ‘foto’s’ aan de linkerzijde van de pagina (onder ‘reisverslagen’ en boven ‘video’s’), dan krijg je wél alle foto’s te zien. Wij adviseren dan ook om de foto’s via deze weg te bekijken!!
Veel Vietnamezen hebben trouwens wel erg veel moeite met busreizen; er zijn altijd wel een stuk of 6 à 7 mensen in de bus die om het kwartier (of vaker) over hun nek gaan. Gelukkig worden er dan altijd meteen van alle kanten plastic zakkies aangereikt. Pfff, op een gegeven moment moest ik wel echt strak naar buiten kijken met het raampje open ;) We fantaseerden ook altijd dat buschauffeurs weddenschappen deden om te voorspellen hoeveel mensen er over hun nek zouden gaan tijdens de reis. Vreemd eigenlijk.. de Vietnamezen zijn best rouwdouwers. Hele lange werkdagen, jarenlang in kleine tunnels onder de grond wonen, grote mond, hard voor weinig, maar busritjes....die kunnen ze niet aan!
Marleen was inmiddels ook al in Hoi An aangekomen voor haar nieuwe vrijwilligerswerk en we hebben de eerste avond meteen al gezellig een beetje cocktails gedronken. Hoi An was onze laatste mogelijkheid deze reis om nog een beetje strand mee te pakken. Helaas hebben we de 3 en een halve dag dat we daar zaten alleen maar bewolking en regen meegemaakt dus no beach... Dan kan je natuurlijk gaan kniezen maar doordat we tot nu toe eigenlijk heel veel mazzel hebben gehad met het weer, konden we dit goed relativeren. We hebben ons dus maar op de culinaire cultuur van Vietnam gericht. Een andere reden hiervoor was dat veel mensen ons hadden namelijk verteld dat het eten in Vietnam zo bijzonder en zo lekker is en dat was ons tot nu toe eigenlijk een beetje tegen gevallen. Maar de specialiteiten in Hoi An bleken inderdaad wel erg lekker te zijn zoals lekkere gevulde broodjes (Bahn Mi), Vietnamese loempiaatjes (maar niet degene die je in Nederland ziet) en gebakken vis met citroengras in bananenbladeren. Samen met Marleen hebben we gedrieen een kookcursus gevolgd en dat was erg leuk en leerzaam. Dit werd gepresenteerd door een enthousiaste en ietwat banale Vietnamese homo die vooral erg blij was met mijn aanwezigheid... We hebben een paar leuke receptjes opgepikt en we kunnen nu onze eigen Vietnamese loempia´s maken. Misschien kunnen we nu een Vietnamees Loempia standje beginnen in Houtwijk ;) (= onze woonwijk)
Van Hoi An zijn we naar Hanoi gereisd met de trein (‘soft sleeper’). Het uitzicht vanuit de trein was fantastisch, de trein reed namelijk pal langs de grillige kustlijn met overal kleine eilandjes. De treinreis was ongeveer 18 uur en daarom dus wel een goeie try-out voor de komende transmongolische en –siberische spoorlijn. Saar heeft zowaar flink wat geslapen dus dat gaat wel goed komen!
Vanuit Hanoi hebben we een tweedaagse tour geboekt naar Ha Long Bay. Ha Long betekent ‘Descending Dragon’ en verwijst naar de vreemd gevormde ‘lime-stone’ eilandjes voor de kust. De die hard James Bond fans kennen deze wellicht nog wel uit de film ‘Dr. No’. Het gebied is door Unesco aangeduid als werelderfgoed en het is één van de grootste trekpleisters van Vietnam dus ook erg toeristisch (honderden boten!). Vooral de tweede dag was wel relaxed omdat we vooral op het dak van de boot hebben liggen chillen en genieten van de eilandjes om ons heen. Oja, Saar heeft ’s-avonds trouwens nog een squid gevangen met de hengel! (en dat is heel moeilijk...)
De aziatische gidsen spreken over het algemeen redelijk goed Engels maar veel woorden spreken ze toch net even wat anders uit en dat leid nogal eens tot leuke momenten. Zo werden we tijdens de Ha Long tour ingedeeld in twee groepen waarvan 1 groep uit zes mensen bestond. Omdat onze gids de ‘x’ niet goed kon uitspreken, had hij het steeds maar over ‘the sick people’ en na een stuk of 8 keer dat gezegd te hebben, werd een man pissig en zei “we are not sick; we’re healthy!”. En toen deze 6 mensen op een gegeven moment op een andere bus stapten, zwaaide Saar ze nog na en riep gekscherend: “Goodbye sick people, get well soon!”. We weten niet of ze erom konden lachen, maar wij in ieder geval wel ;)
De rest van de tijd in Vietnam hebben we in Hanoi doorgebracht. Zoals elke Aziatische stad, is Hanoi behoorlijk chaotisch. Echter zijn de stoepen in het centrum nogal smal en ze staan vol met scooters, dat betekent dat je als een limbodanser tussen de rijdende auto’s en scooters moet manouvreren. Enerzijds moet je dus de scooters op de stoep ontwijken, en anderzijds de rijdende scooters en auto’s op de weg. Soms was het zelfs op goede hoop; gewoon gaan, blik strak naar voren en op die manier voorrang afdwingen is de enige manier...
Het was voor ons belangrijk even in Hanoi te blijven, aangezien we het visum in orde moesten maken voor Mongolie. Gelukkig hebben we dit net op tijd gered!
Verder hebben we in Hanoi Daan en haar vriend Fede ontmoet. Daan is een vriendin van Nicole (vriendin van Saar) en aangezien zij voor Oxfam in Hanoi werkt, woont ze daar momenteel. Met z’n vieren hebben we gezellig wat gedronken en Daan en Federico hebben ons nog op wat lokale gerechten getrakteerd. Daan en Fede hebben ons ook geholpen met de aanschaf van een Ban Dau, een éénsnarig jengelinstrument typerend voor Vietnam. Je kunt hem aansluiten op een versterker dus dat wordt lachen!!!
Fede is trouwens piloot en werkt voor Vietnam Airlines. Leuk was dan ook om erachter te komen dat Fede ons naar Beijing zou vliegen!! Dus toen we op het vliegtuig stapten naar Beijing, kwam de stewardess naar ons toe met de mededeling “The captain wants to see you”. Zo hebben we tijdens de vlucht ongeveer een half uurtje in de cockpit doorgebracht en zijn we (net als onze vorige reis naar China) business class gevlogen!!
Na veilig en wel in Beijing te zijn aangekomen, hebben we helaas een verdrietig bericht ontvangen van Kees O, de vader van Saar... Oma Ockhuysen, de oma van Saar, is namelijk donderdagavond overleden. Zij is 90 jaar geworden en ergens was het niet geheel onverwachts, maar het nieuws kwam behoorlijk aan. Heftig om op zo’n moment zo ver weg te zijn en er niet helemaal deel van uit te kunnen maken. We zijn er in gedachten in ieder geval bij en hebben een stevige borrel op oma gedronken....
Verder hebben we weer een bezoek gebracht aan de Chinese muur (Mutianyu - gedeelte). Het grootste gedeelte hiervan is herbouwd, maar daar waar iedereen stopt, zijn wij doorgelopen over een gedeelte wat heel erg vervallen en overwoekerd is. En juist dat gedeelte vonden wij erg bijzonder!
Naast het Mongoolse visum (die we in Hanoi al geregeld hadden) moesten we ook een Russisch visum regelen. Dit bleek alleen nog wel even een lastige opgave. Maandagochtend zijn we naar het consulaat gegaan met alle documenten, maar daar werden we afgeblafd door een zeer onaangename en niet behulpzame Russische vrouw. Ze smeet de formulieren terug omdat er van alles niet in orde was. Verschrikkelijk!! Het hielp ook niet dat we een kater hadden (de avond daarvoor was St Patrick's day en dat moest uiteraard wel gevierd worden!). Maar gelukkig is het de volgende dag wel gelukt en nu is alles geregeld voor de reis naar Moskou!
Tot slot nog een medeling over onze foto´s op deze website. Als je de foto´s bekijkt via ons reisverslag dan krijg je niet altijd alle foto´s te zien. Waarbenjij.nu is helaas niet zo’n gebruiksvriendelijke website (ook niet met het beheer-gedeelte, grrrrr). Als je de foto’s bekijkt via de optie ‘foto’s’ aan de linkerzijde van de pagina (onder ‘reisverslagen’ en boven ‘video’s’), dan krijg je wél alle foto’s te zien. Wij adviseren dan ook om de foto’s via deze weg te bekijken!!
-
19 Maart 2013 - 09:40
Sven:
Leuk weer van jullie te horen vriendjes.
Succes met de Russen! -
19 Maart 2013 - 09:43
Sven:
PS: Gecondoleerd met je oma'tje.
:( -
19 Maart 2013 - 12:04
Karin:
goed verhaal en gave foto's
Veel plezier in Moskou.
Nog gecondoleerd met Oma.
Liefs Karin -
19 Maart 2013 - 12:06
Karin:
PS: ik wil die loempiaatjes wel eens proeven hoor. -
19 Maart 2013 - 13:37
Renate:
Leuke ervaringen weer zo te lezen :). En dan binnenkort naar Mongolië en rusland, ik ben zo benieuwd hoe jullie het daar vinden.. Zo'n contrast met de indrukken die jullie nu meekrijgen.
Oh en als het enige troost mag zijn, ook in Nl is het weer ruk. Althans.. No steeds koud. Maart roert z'n staart, jeweetzelluf. X -
19 Maart 2013 - 16:11
Marianne:
We stoppen de persen! De Ban Dau moet opgenomen worden in t Tono-repertoire! :)
Heeeeeel benieuwd!!
Wat een vervelend bericht van oma,gecondoleerd. Rot om dan zo ver weg te zijn.
Geniet van de volgende 'leg'!! X -
20 Maart 2013 - 14:04
Lian:
Weer super om te lezen..
Wel verdrietig van je oma, gecondoleerd!!
Enne... kom maar op met die loempiatent in Houtwijk!! ;)
Veel plezier.. X -
23 Maart 2013 - 11:51
Tinus:
Goed verhaal.. Leuk om te blijven volgen..
Saar: Gecondoleerd met je oma.. Sterkte...
Greetz Martijn -
24 Maart 2013 - 15:19
Mo:
Haha, zou wat voor mij zijn, met kotsende vietnamezen in een busje!
Hee, maar jullie hoeven niet naar Moskou joh. Volgens het KNMI is het hier siberisch koud momenteel.
Xx -
24 Maart 2013 - 15:31
CLAUDIA:
Dat gekots in die bus...moet er niet aan denken! gaaf om te lezen!
Saar, gecondoleerd met oma, kan me voorstellen dat het vreselijk rot voelt om dan zover weg te zijn!
Genietse!
Knuf,x -
25 Maart 2013 - 15:30
Coby:
Zo kids. Weer aan het genieten. Op de foto van "chillen" op het water lijkt Martijn Jur wel. De wind in Nederland komt uit Nova Zembla. Exotisch he. Geniet nog maar van de laatste reisweken en wees voorzichtig. Liefs Coby
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
