Gooodmorning Vietnam!! (and goodbye Cambodia)
Door: Fox (Saar => eindredactie)
Blijf op de hoogte en volg Saar en Fox
01 Maart 2013 | Vietnam, Phan Rang-Tháp Chàm
Dit is een flink reisverslag met veel foto’s dus ga er maar ff goed voor zitten!
We waren gebleven bij Siem Reap. Siem Reap wordt eigenlijk alleen maar bezocht vanwege het nabijgelegen tempelcomplex, Ankor Wat (wat?). Ankor Wat is overigens een klein gedeelte van de voormalige stad Angkor maar wel het meest indrukwekkende. Alhoewel de gigantische stenen gezichten van Bayon en de Indiana Jones tempels van Ta prohm ook erg gaaf zijn om te zien. Vooral vanwege de bomen die op/door/in/tussen/onder/naast de tempels groeien.
Het was overigens wel een hele kunst om een foto te nemen zonder dat er een Aziaat in je beeld liep. Dan probeerde Saar een foto te maken van een mooi uitzicht en dan gebeurde het vaak dat er op dat moment één Aziaat langs ons kwam lopen en die ging dan midden in het beeld staan. Die nam dan van elke hoek en elke stand 4 á 5 foto’s; nam alle tijd om deze rustig te bekijken en nam daarna voor de zekerheid nog even stuk of 7 foto’s van een stukje verder weg en een stukje dichterbij; ons compleet negerend. Kunnen ze daar geen app voor uitvinden ofzo ;)
Je kunt de tempels bezoeken door erheen te wandelen of te fietsen maar dat was ons natuurlijk allemaal veel te actief in die zinderende hitte, dus we hebben ons lekker heel decadent door een toek-toek laten rondrijden! En zelfs dan was het nog pittig met die hitte. Je kan overigens ook kaartjes kopen om Anngkor in drie dagen te bezoeken, of 1 week, maar dat is meer voor zij die hardcore zijn....Wij vonden één dag wel genoeg...
Siem Reap vonden we overigens ook verder wel een heel relaxed plaatsje. Cambodja is sowieso wel een heel relaxed land; de mensen voelen wat oprechter aan en ze zijn (nog) niet zo gehaaid als in Thailand waar vriendelijkheid altijd een prijs lijkt te hebben. Er is wel veel onduidelijkheid en miscommunicatie maar als je je daar op instelt, dan heb je daar ook niet zoveel last van. “Geduld is een schone zaak” is hier wat ons betreft wel heel erg van toepassing. Verder kent Cambodja ook een aantal lekkere nationale gerechten met grappige namen zoals Amok, Samaktis en Luk Lak. Soms kom je alleen wel ineens stukjes orgaanvlees tegen (darmen ofzo) maar daar heeft Saar geen problemen mee...
Van Siem Reap zijn we met de bus naar Phnom Penh gereden. Bij deze busrit (en Siem Reap trouwens ook) kwamen bij mij (Fox) herinneringen boven. Een jaar of zeven geleden heeft Coby (moeder van Fox) namelijk drie maanden vrijwilligerswerk gedaan in Phnom Penh en hebben ik (Fox) en mijn vader (Jurrie) haar bezocht. Na een bezoek in Siem Reap is Jurrie toen onwel geworden tijdens dezelfde busrit vanwege de hitte en vochtgebrek. Dat was toen erg schrikken maar gelukkig is dat wel goed gekomen. Deze keer verliep deze busrit gelukkig zonder problemen.
In Phnom Penh werden we opgewacht door Ting en Gino van de organisatie waar Coby 7 jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan heeft. Een hartelijk welkom was dat en leuk om deze mensen weer te zien! Deze organisatie (http://www.hischild-international.com/) is sinds 1995 actief in Cambodja om (straat)kinderen te helpen door middel van voedsel, educatie, medische zorg en aandacht. Inmiddels is Cambodja enigszins opgekrabbeld van de gruwelijkheden die eind jaren ’70 hebben plaatsgevonden (Rode Khmer) en de nadruk ligt nu vooral op educatie. In de vier dagen dat we in Phnom Penh (of eigenlijk Takhmau) zijn geweest, hebben we scholen, opvangtehuizen voor jongeren, (arme) dorpjes en toekomstige projecten bezocht van HisChild. Ook zijn we met de ‘Mobile Drop In Centre’ meegeweest. Dat is een bus die op vaste dagen naar diverse plekken in Phnom Penh rijdt om ter plaatse (op straat dus) kinderen te helpen. In de bus krijgen ze les, zingen ze liedjes, worden ze schoongemaakt en worden wonden verzorgd. Dit was ook één van de activiteiten waar Coby destijds bij betrokken was, dus wederom veel herinneringen.
Wij werden veel betrokken bij deze activiteiten (zie foto’s) en dat was erg bijzonder. Wij zijn HisChild dan ook erg dankbaar voor de gastvrijheid en voor alles wat ze voor ons gedaan hebben!
Tijdens ons verblijf in Phnom Penh hebben we ook de Killing Fields en de verschrikkelijke gevangenis “Tuol Sleng” van de Rode Khmer bezocht. Voor de mensen die dit niet zoveel zegt; google maar eens op deze termen. Erg vrolijk wordt je er niet van maar het is wel hele recente geschiedenis en wellicht wel één van de vreselijkste uitwerkingen van het communisme ooit. Erg intrigerend om te zien tot waartoe het menselijk ras in staat is.
Verder hebben we in Phnom Penh ook het nichtje van Saar, Marleen, ontmoet. Zij had inmiddels drie maanden les gegeven op een school (Engels en wiskunde) en stond, net als wij, op het punt om naar Vietnam te gaan. Het was erg leuk om haar te ontmoeten en verhalen uit te wisselen. We wilden alledrie eigenlijk wel een beetje de Mekong Delta gaan verkennen en gelukkig had onze vaste toek-toek chauffeur (Mr Phea) goeie contacten met de bootmaatschappij en als snel hadden we een vierdaagse tour door de Mekong-delta geboekt.
Nadat Marleen afscheid had genomen van haar school (wat, zoals begrijpelijk, best moeilijk was), zijn we op de boot gestapt en naar Chau Doc in Vietnam gevaren. Lekker met de fastboat over de rivier scheuren, heerlijk! Beetje chillen op het voordek. In Chau Doc weer met alle spullen achter op de brommer naar het hotel en daarna hebben we lekker even rondgewandeld.
Wat ons meteen al opviel is dat Vietnam het land is der luie pakken. De vrouwen dragen namelijk bijna allemaal een pyama met slippertjes en het maakt niet uit welk tijdstip van de dag het is. En gelijk hebben ze!!!
De dagen hierna hebben we Can Tho en My Tho bezocht (in de Mekong-Delta dus). De tour was wel wat toeristisch maar het is dan toch wel weer grappig om met een Vietnam hoedje op door een riviertje te varen en een roei wedstrijdje te doen met een stel Koreanen. Verder is het ook leuk om het leven in de Mekong te aanschouwen; al die drijvende huizen en spelende kinderen in de modder!
Al met al was de tour door de Mekong een leuke kennismaking met Vietnam!
Na My Tho zijn we naar Ho Chi Min gegaan. Na alle Flied Lice en noodle soepies hebben we die avond lekker genoten van een ordinair burgertje!
De volgende dag hebben we met zijn drietjes een beetje rondgewandeld in Ho Chi Min. En dat das nog best wel pittig met die hitte! Het hoogtepunt van de dag was toch wel het ´War Remnants Museum´ waar veel foto´s waren tentoongesteld met verhalen over de oorlog. Vooral het gedeelte over de Agent Orange (de dioxines die de Amerikanen over de jungle verspreidden) was erg indrukwekkend en gruwelijk. Verder stond er ook nog wat oorlogsmateriaal zoals een chinook, tanks, vliegtuigen en wapengerei. Als je veel computerspelletjes speelt, is dat wel interessant om eens in het echt te zien ;)
De tweede dag hebben we de ‘Cu Chi Tunnels’ bezocht. Dit was een plek waar je een gedeelte van de tunnelcomplexen van de voormalige Vietcong kon bezoeken. En ook dat was heel interessant. Het was erg intrigerend om te zien hoe complex (op sommige plaatsen drie verdiepingen tot negen meter diep) en vooral hoeveel tunnels ze gegraven hebben (121 kilometer!). We konden zelf ook een stukje door een tunnel kruipen. Deze was uiteraard wel wat breder gemaakt voor ‘ons’ westerlingen. Marleen ging eerst, daarna Saar en daarna ik maar na een meter of vijf ontdekte ik ineens dat ik last heb van claustrofobie en ben als een malle die tunnel uitgestormd! Marleen en Saar waren een stuk dapperder en hebben bijna de hele gang doorgekropen (iets van 100 meter). Vlak vóór het eind zijn ze toch maar via een zijgangetje naar buiten gekropen terwijl ik aan het eind van de gang met mijn camera in mijn hand stond te roepen: “Saar? Marleen?”
De dag eindigde met een knaller! Er was namelijk ook een schietbaan en voor een eurootje of 20 kon je 10 kogels kopen voor een aantal verschillende wapens. Zoals ik eerder al zei, is dat wapengerei best wel interessant als je veel computerspelletjes speelt dus we hebben alledrie ff een paar kogels met de AK-47 geschoten! En natuurlijk heb je altijd baas boven baas; Saar heeft nog even een rondje geschoten met de M60, een volautomatisch Amerikaans machinegeweer. Wauw, wat een geweld! De dames konden de rest van de dag over niets anders praten en denken dan schieten, schieten en schieten!
Daarna hebben we Marleen achtergelaten en zijn we doorgereisd naar Da Lat. Een erg relaxed stadje in de heuvelige binnenlanden van Vietnam en een beetje weg van het massatoerisme in de Mekong Delta en Ho Chi Minh. Daar hebben we een scootertje gehuurd en hebben een beetje door het heuvellandschap getuft. Op aanwijzingen van onze zeer vriendelijke hoteleigenaren hebben we ook een mooie waterval bezocht. En dr was helemaal niemand! Supermooi!
Ik had alleen mijn handen niet ingesmeerd tijdens het scooterrijden waardoor ik nu verbrande handen heb. Het gevolg is dat mijn handen rood zijn, het midden is een beetje oranje-lichtbruin (vanwege T-shirt) en het bovenste gedeelte bij mijn schouders is nog wit. Mijn armen zijn nu net een raket ijsje ;)
We zijn nu weer onderweg naar de kust van Vietnam en hopen nog wat leuke strandjes te bezoeken.
Bedankt trouwens voor al jullie reacties op onze verhalen. Wij zijn blij dat jullie de verhalen leuk vinden. Omdat ik (Fox) meestal als ‘auteur’ sta vermeld, is het misschien wat vertekend. Er moeten namelijk ook veel credits gaan naar Saar want zij verbetert een hoop en voegt ook veel stukjes en grappige details toe.
We waren gebleven bij Siem Reap. Siem Reap wordt eigenlijk alleen maar bezocht vanwege het nabijgelegen tempelcomplex, Ankor Wat (wat?). Ankor Wat is overigens een klein gedeelte van de voormalige stad Angkor maar wel het meest indrukwekkende. Alhoewel de gigantische stenen gezichten van Bayon en de Indiana Jones tempels van Ta prohm ook erg gaaf zijn om te zien. Vooral vanwege de bomen die op/door/in/tussen/onder/naast de tempels groeien.
Het was overigens wel een hele kunst om een foto te nemen zonder dat er een Aziaat in je beeld liep. Dan probeerde Saar een foto te maken van een mooi uitzicht en dan gebeurde het vaak dat er op dat moment één Aziaat langs ons kwam lopen en die ging dan midden in het beeld staan. Die nam dan van elke hoek en elke stand 4 á 5 foto’s; nam alle tijd om deze rustig te bekijken en nam daarna voor de zekerheid nog even stuk of 7 foto’s van een stukje verder weg en een stukje dichterbij; ons compleet negerend. Kunnen ze daar geen app voor uitvinden ofzo ;)
Je kunt de tempels bezoeken door erheen te wandelen of te fietsen maar dat was ons natuurlijk allemaal veel te actief in die zinderende hitte, dus we hebben ons lekker heel decadent door een toek-toek laten rondrijden! En zelfs dan was het nog pittig met die hitte. Je kan overigens ook kaartjes kopen om Anngkor in drie dagen te bezoeken, of 1 week, maar dat is meer voor zij die hardcore zijn....Wij vonden één dag wel genoeg...
Siem Reap vonden we overigens ook verder wel een heel relaxed plaatsje. Cambodja is sowieso wel een heel relaxed land; de mensen voelen wat oprechter aan en ze zijn (nog) niet zo gehaaid als in Thailand waar vriendelijkheid altijd een prijs lijkt te hebben. Er is wel veel onduidelijkheid en miscommunicatie maar als je je daar op instelt, dan heb je daar ook niet zoveel last van. “Geduld is een schone zaak” is hier wat ons betreft wel heel erg van toepassing. Verder kent Cambodja ook een aantal lekkere nationale gerechten met grappige namen zoals Amok, Samaktis en Luk Lak. Soms kom je alleen wel ineens stukjes orgaanvlees tegen (darmen ofzo) maar daar heeft Saar geen problemen mee...
Van Siem Reap zijn we met de bus naar Phnom Penh gereden. Bij deze busrit (en Siem Reap trouwens ook) kwamen bij mij (Fox) herinneringen boven. Een jaar of zeven geleden heeft Coby (moeder van Fox) namelijk drie maanden vrijwilligerswerk gedaan in Phnom Penh en hebben ik (Fox) en mijn vader (Jurrie) haar bezocht. Na een bezoek in Siem Reap is Jurrie toen onwel geworden tijdens dezelfde busrit vanwege de hitte en vochtgebrek. Dat was toen erg schrikken maar gelukkig is dat wel goed gekomen. Deze keer verliep deze busrit gelukkig zonder problemen.
In Phnom Penh werden we opgewacht door Ting en Gino van de organisatie waar Coby 7 jaar geleden vrijwilligerswerk gedaan heeft. Een hartelijk welkom was dat en leuk om deze mensen weer te zien! Deze organisatie (http://www.hischild-international.com/) is sinds 1995 actief in Cambodja om (straat)kinderen te helpen door middel van voedsel, educatie, medische zorg en aandacht. Inmiddels is Cambodja enigszins opgekrabbeld van de gruwelijkheden die eind jaren ’70 hebben plaatsgevonden (Rode Khmer) en de nadruk ligt nu vooral op educatie. In de vier dagen dat we in Phnom Penh (of eigenlijk Takhmau) zijn geweest, hebben we scholen, opvangtehuizen voor jongeren, (arme) dorpjes en toekomstige projecten bezocht van HisChild. Ook zijn we met de ‘Mobile Drop In Centre’ meegeweest. Dat is een bus die op vaste dagen naar diverse plekken in Phnom Penh rijdt om ter plaatse (op straat dus) kinderen te helpen. In de bus krijgen ze les, zingen ze liedjes, worden ze schoongemaakt en worden wonden verzorgd. Dit was ook één van de activiteiten waar Coby destijds bij betrokken was, dus wederom veel herinneringen.
Wij werden veel betrokken bij deze activiteiten (zie foto’s) en dat was erg bijzonder. Wij zijn HisChild dan ook erg dankbaar voor de gastvrijheid en voor alles wat ze voor ons gedaan hebben!
Tijdens ons verblijf in Phnom Penh hebben we ook de Killing Fields en de verschrikkelijke gevangenis “Tuol Sleng” van de Rode Khmer bezocht. Voor de mensen die dit niet zoveel zegt; google maar eens op deze termen. Erg vrolijk wordt je er niet van maar het is wel hele recente geschiedenis en wellicht wel één van de vreselijkste uitwerkingen van het communisme ooit. Erg intrigerend om te zien tot waartoe het menselijk ras in staat is.
Verder hebben we in Phnom Penh ook het nichtje van Saar, Marleen, ontmoet. Zij had inmiddels drie maanden les gegeven op een school (Engels en wiskunde) en stond, net als wij, op het punt om naar Vietnam te gaan. Het was erg leuk om haar te ontmoeten en verhalen uit te wisselen. We wilden alledrie eigenlijk wel een beetje de Mekong Delta gaan verkennen en gelukkig had onze vaste toek-toek chauffeur (Mr Phea) goeie contacten met de bootmaatschappij en als snel hadden we een vierdaagse tour door de Mekong-delta geboekt.
Nadat Marleen afscheid had genomen van haar school (wat, zoals begrijpelijk, best moeilijk was), zijn we op de boot gestapt en naar Chau Doc in Vietnam gevaren. Lekker met de fastboat over de rivier scheuren, heerlijk! Beetje chillen op het voordek. In Chau Doc weer met alle spullen achter op de brommer naar het hotel en daarna hebben we lekker even rondgewandeld.
Wat ons meteen al opviel is dat Vietnam het land is der luie pakken. De vrouwen dragen namelijk bijna allemaal een pyama met slippertjes en het maakt niet uit welk tijdstip van de dag het is. En gelijk hebben ze!!!
De dagen hierna hebben we Can Tho en My Tho bezocht (in de Mekong-Delta dus). De tour was wel wat toeristisch maar het is dan toch wel weer grappig om met een Vietnam hoedje op door een riviertje te varen en een roei wedstrijdje te doen met een stel Koreanen. Verder is het ook leuk om het leven in de Mekong te aanschouwen; al die drijvende huizen en spelende kinderen in de modder!
Al met al was de tour door de Mekong een leuke kennismaking met Vietnam!
Na My Tho zijn we naar Ho Chi Min gegaan. Na alle Flied Lice en noodle soepies hebben we die avond lekker genoten van een ordinair burgertje!
De volgende dag hebben we met zijn drietjes een beetje rondgewandeld in Ho Chi Min. En dat das nog best wel pittig met die hitte! Het hoogtepunt van de dag was toch wel het ´War Remnants Museum´ waar veel foto´s waren tentoongesteld met verhalen over de oorlog. Vooral het gedeelte over de Agent Orange (de dioxines die de Amerikanen over de jungle verspreidden) was erg indrukwekkend en gruwelijk. Verder stond er ook nog wat oorlogsmateriaal zoals een chinook, tanks, vliegtuigen en wapengerei. Als je veel computerspelletjes speelt, is dat wel interessant om eens in het echt te zien ;)
De tweede dag hebben we de ‘Cu Chi Tunnels’ bezocht. Dit was een plek waar je een gedeelte van de tunnelcomplexen van de voormalige Vietcong kon bezoeken. En ook dat was heel interessant. Het was erg intrigerend om te zien hoe complex (op sommige plaatsen drie verdiepingen tot negen meter diep) en vooral hoeveel tunnels ze gegraven hebben (121 kilometer!). We konden zelf ook een stukje door een tunnel kruipen. Deze was uiteraard wel wat breder gemaakt voor ‘ons’ westerlingen. Marleen ging eerst, daarna Saar en daarna ik maar na een meter of vijf ontdekte ik ineens dat ik last heb van claustrofobie en ben als een malle die tunnel uitgestormd! Marleen en Saar waren een stuk dapperder en hebben bijna de hele gang doorgekropen (iets van 100 meter). Vlak vóór het eind zijn ze toch maar via een zijgangetje naar buiten gekropen terwijl ik aan het eind van de gang met mijn camera in mijn hand stond te roepen: “Saar? Marleen?”
De dag eindigde met een knaller! Er was namelijk ook een schietbaan en voor een eurootje of 20 kon je 10 kogels kopen voor een aantal verschillende wapens. Zoals ik eerder al zei, is dat wapengerei best wel interessant als je veel computerspelletjes speelt dus we hebben alledrie ff een paar kogels met de AK-47 geschoten! En natuurlijk heb je altijd baas boven baas; Saar heeft nog even een rondje geschoten met de M60, een volautomatisch Amerikaans machinegeweer. Wauw, wat een geweld! De dames konden de rest van de dag over niets anders praten en denken dan schieten, schieten en schieten!
Daarna hebben we Marleen achtergelaten en zijn we doorgereisd naar Da Lat. Een erg relaxed stadje in de heuvelige binnenlanden van Vietnam en een beetje weg van het massatoerisme in de Mekong Delta en Ho Chi Minh. Daar hebben we een scootertje gehuurd en hebben een beetje door het heuvellandschap getuft. Op aanwijzingen van onze zeer vriendelijke hoteleigenaren hebben we ook een mooie waterval bezocht. En dr was helemaal niemand! Supermooi!
Ik had alleen mijn handen niet ingesmeerd tijdens het scooterrijden waardoor ik nu verbrande handen heb. Het gevolg is dat mijn handen rood zijn, het midden is een beetje oranje-lichtbruin (vanwege T-shirt) en het bovenste gedeelte bij mijn schouders is nog wit. Mijn armen zijn nu net een raket ijsje ;)
We zijn nu weer onderweg naar de kust van Vietnam en hopen nog wat leuke strandjes te bezoeken.
Bedankt trouwens voor al jullie reacties op onze verhalen. Wij zijn blij dat jullie de verhalen leuk vinden. Omdat ik (Fox) meestal als ‘auteur’ sta vermeld, is het misschien wat vertekend. Er moeten namelijk ook veel credits gaan naar Saar want zij verbetert een hoop en voegt ook veel stukjes en grappige details toe.
-
01 Maart 2013 - 19:42
Marrie Ockhuysen:
Lieve Sarah en Martijn,
Wat ontzettend leuk om jullie verslag weer te lezen! We hadden natuurlijk al veel van Marleen gehoord. Ze vond het heerlijk om een aantal dagen met jullie op te trekken. Ik begreep dat jullie elkaar nóg wel een keer zouden ontmoeten? In Hoi An?! Geweldig om foto's te zien waar jullie met z'n drietjes opstaan!
We wensen jullie nog een onvergetelijke laatste maand toe!
Liefs, Kees en Marrie -
02 Maart 2013 - 01:13
Florian:
Klinkt wederom geweldig! Jullie genieten met volle teugen van Vietnam, ga zo door! -
02 Maart 2013 - 09:57
Mutti:
Geweldig! Ik vraag mij alleen af: hoe kunnen jullie ooit weer wennen aan een "normaal" leven in Nederland?? Ach Quatsch, gewoon genieten NU! Blijf gezond! Liefs. -
02 Maart 2013 - 11:14
Kees Ockhuysen:
Heerlijk om op een zaterdagmorgen dit verslag te lezen (maar jullie hebben ons wel laten wachten. Wat een belevenissen allemaal. Je leert de wereld maar ook jezelf beter kennen, zoals jullie beschrijven. De foto's zijn ook mooi. Wat lijken onze problemen dan onbeduidend, als je de verhalen leest. Ik heb trouwens zomaar het idee dat er ook geen helmplicht geldt als je daar een scooter huurt, maar misschien vergis ik me. Liiefs, ook van Krystyna, papa -
02 Maart 2013 - 15:04
Hanneke:
De hele familie is er al snel bij met reacties! Echt weer een prachtig verhaal van jullie beiden! En wat bijzonder om foto's van jullie drieën te zien in die verre omgeving. Hier is eindelijk de sneeuw weg, wel is bij ons de vijver nog bedekt met een laag ijs maar het voorjaar lijkt nu toch te beginnen. Jullie zijn de kou mooi ontsnapt. Geniet nog van de komende weken en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Liefs, Hanneke -
02 Maart 2013 - 18:50
Coby Vos:
Hai kids
Leuk om jullie belevenissen weer te lezen. En natuurlijk een aantal dingen zo herkenbaar. Het meest jaloers ben ik op de warmte. Morgen komt avonturier Mischa thuis. Verder gaat alles hier zijn gangetje. Alleen een beetje behelpen met een arm, maar dat is tijdelijk. Nou veel plezier verder en wees voorzichtig. Liefs Coby -
02 Maart 2013 - 19:23
Papa Vos:
Lieve kinderen,
Leuk verslag; goed geschreven.
Tja, inderdaad weer herinneringen aan die vreselijke rit in 2005 van Siem Reap naar PP. Gelukkig gaat het met jullie goed. Ik wens jullie toe dat dat zo blijft. Pas dus maar goed op.
Liefs, papa
-
02 Maart 2013 - 20:02
Nathalie:
Weer fijne avonturen guys!! Oh wat krijg ik kriebels als ik jullie reisverhalen lees!
Oh.. En .. Die pyama rage probeer ik hier ook te starten ;)
Veel kusjes, we skypen snel: met Douwe er bij! Xx -
04 Maart 2013 - 09:47
Sven (en Ilona):
Hee gatsen,
Superkicke om te lezen hoe jullie aan het genieten zijn!
Laters! -
04 Maart 2013 - 18:31
Renate :
Wooooow, wat ziet dat er ongelooflijk kicken uit! Wat gaaf, Saar ook in lotushouding bovenaan die tempel, super vet! Kan me voorstellen dat deze reis jullie ook nederig maakt.. Waar klagen wij Westerlingen nou eigenlijk allemaal over inderdaad..
Fijn te lezen en zien dat het zo goed met jullie gaat. Door de leuke verhalen hoeven we jullie niet helemaal te missen deze drie maanden ;)
Hele dikke kus, ook van Merijnesse!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
