Feiten en verhalen over Bhutan
Door: Fox & Saar
Blijf op de hoogte en volg Saar en Fox
31 Januari 2013 | Bhutan, Paro
Verhalen en feiten
Aangezien we in Nederland over Bhutan nog niet zo heel veel weten en we de afgelopen week zo ontzettend veel hebben meegemaakt, hebben we hier nog wat interessante feitjes over het land van de donderende draak. Onze gids en chauffeur zijn erg spraakzaam en leren ons een hoop!:
Religie
De hoofdreligie in Bhutan is het Boeddhisme. En in het Boeddhisme is al wat leeft heilig. Er wordt geen enkel dier doodgemaakt of geslacht. Dus ook geen spin of vlieg. Het gevolg is dat de rivieren tjokvol vissen (voornamelijk forellen) zitten en je overal mooie vogels ziet. Het is erg interessant om te zien hoe de natuur zich manifesteert als je alle levende wezens (ook de bossen) met rust laat (of klinkt dat nu iets teveel als hippies ;)) Verder zie je overal koeien rondlopen en ook veel (zwerf)honden. Die honden hebben wat ons betreft een superrelaxed leven hier. Overdag liggen ze overal en nergens (bijvoorbeeld midden op een trap waar de hele dag mensen lopen) een beetje voor pampus en ´s-nachts worden ze wakker en gaan ze feesten. En dat brengt de nodige herrie met zich mee. Oordoppies zijn dus erg aan te raden hier! Onze gids noemt honden dan ook ‘problems’. Dan wijst hij naar een hond en roept “Look, there’s another problem”. En een puppie is een “little problem”, of een future problem” ;)
Dit geeft misschien een wat romantisch beeld van Bhutan maar hierbij willen we wel opmerken dat mensen in Bhutan niet automatisch vegetarisch zijn. Onze gids bijvoorbeeld is gek op vlees (we hebben niet echt een beeld hoeveel mensen niet-vegetarisch zijn). En dan vraag je je natuurlijk af waar dat vlees vandaan komt, aangezien de mensen in Bhutan natuurlijk geen dieren doodmaken. Het antwoord is India. Elke dag rijden er speciale ‘vleeswagens’ vanaf ’s-ochtends vroeg naar India om vlees op te halen voor de Bhutanezen. En om bederving van het vlees te voorkomen, rijden deze vleeswagens flink door waardoor en veel ongelukken gebeuren. Onze gids is hier overigens wel heel transparant over en dat respecteren wij dus wij houden onze mening hierover voor onszelf. Dat geldt ook voor homo’s. Het Boeddhisme leert dat iedereen gelijk is, dus toen wij vroegen hoe het gesteld is met de homo’s in Bhutan schrokken we heel erg van de reactie van onze gids en chauffeur. Die werden namelijk erg ongemakkelijk van onze vraag en gaven zelfs aan een bepaalde angst voor homo’s te hebben. Ze vertelden dat homoseksualiteit tegenstrijdig is met het Boeddhisme. We moesten ons erg inhouden om de discussie niet aan te gaan. Wat dit soort zaken betreft leven ze toch nog wel een beetje in de middeleeuwen... Over het algemeen lijkt het erop dat de mensen hier verder wel heel gelukkig zijn (dat is namelijk één van hun speerpunten; het enige land ter wereld met Bruto Nationaal Geluk). Maar er zijn dus nog wel wat taboe’s.
Verslaving
Bhutanezen hebben een aparte gewoonte; ze kauwen de hele dag door op een combinatie van ‘bitterleaf’, ‘bitternut’ en ‘lime’. De lime is niet afkomstig van de vrucht, maar een chemisch goedje wat op verf lijkt (calcium hydroxide). Het kauwen hierop heeft een stimulerend effect, warmt het lichaam op en geeft een verhoogd gevoel van alertheid. Het is te vergelijken met het drinken van een kop koffie. Onze gids gaf tevens aan dat dit een vervanging is voor vlees. Dit geeft een rode kleur in hun mond wat er best wel freaky uitziet (lijkt op bloed). En soms lijkt het ook wel alsof ze lippenstift ophebben, dat is dan wel weer grappig. We hebben het ook een keertje geprobeerd. Je krijgt wel een soort van verdovend gevoel in je mond (net als kauwen op een cocablad) maar het is superbitter en supersmerig. Het schijnt erg verslavend te zijn. En kankerverwekkend is recentelijk gebleken. Maar goed, we hebben er hierna gelukkig geen behoefte meer aan gekregen ;)
Boogschieten
De nationale sport in Bhutan is boogschieten. We hebben dan ook in Thimpu en op het platteland hiernaar gekeken. Onze chauffeur en gids zijn hier grote fans van, beoefenen de sport dan ook met erg veel passie en vertelden ons hier erg veel over. Het is een traditionele sport waarin veel gezongen en gedanst wordt. Zowel door mannen (de boogschutters) als door vrouwen (soort cheerleaders). Het lijkt ook een soort uitlaadklep te zijn van de menselijke emoties. Er staan twee teams. Beiden 145 meter van elkaar af en aan allebei de kanten van het veld staat een doel, waar op geschoten dient te worden. Het doel is iets van 20 cm breed en 40 cm hoog. Probeer dat maar een ste raken van 145 meter! Zodra iemand raakt, krijgt deze persoon veel respect en wordt er aan beide kanten volop gezongen en gedanst. Zodra iemand mist, wordt deze persoon door de andere partij uitgelachen en uitgejoeld! Het uitlachen en uitjoelen is een onderdeel van de sport en het is erg bijzonder om te zien hoe vredelievend dit allemaal gaat. Niemand die zich beledigd en/of gefrustreerd voelt. Ondenkbaar bij onze voetbalwedstrijden! Daar waar de wedstrijd in Thimpu nog vrij georganiseerd was en de mensen over een rechte baan dienden te schieten, was de baan op het platteland en dus volop in de bergen erg chaotisch! Tussen de doelen was er niet echt sprake van een baan, maar een bergachtig landschap waar mensen gewoon doorheen liepen. Ook hier werd veel gezongen, gedronken en gefeest. Alle dorpen in de buurt rukten uit om te komen kijken. Gezelligheid van de bovenste plank!
De jeugd
Zoals eerder gezegd lijkt Bhutan voor ons nog erg in de middeleeuwen te leven. Veel standpunten en gewoontens zijn (ons inziens) echt niet meer van deze tijd! Dat merken we ook aan de jeugd. Wellicht ietwat generaliserend, aangezien we niet ALLES van Bhutan gezien hebben, maar het lijkt er in onze ogen op dat er toch een tegencultuur aan het ontstaan is. De jeugd draagt geen traditionele kleding meer, kleedt zich meer en meer in de punk stijl en zit onder invloed (alcohol, drugs, whatever) in de kroegen. Dat begint toch een beetje op onze westerse levensstijl te lijken! Eeuwige zonde, maar niet onvermijdelijk. Mensen bijven mensen......Zelfs hier...
Het eten
Het eten in Bhutan is in onze ogen toch wel opvallend gezond. Dit is een onderdeel van de dominante, boeddhistische levensstijl. Rode rijst (heeeerlijk!), veel, heel veel groente en als vlees voornamelijk rund en kip. Jammer is, dat wij voornamelijk het eten krijgen wat voor toeristen bestemd is. Dit komt, doordat de Buthanezen zelf erg gewend zijn aan heel erg pittig eten!! Zij eten chilli pepers als groente met een kaassausje. In het begin moesten wij hier erg aan wennen, maar nu vragen wij om niets anders meer. De Bhutanezen houden (helaas) erg veel rekening met de toeristen en geven de toeristen daarom apart, niet pittig, eten. In menig hotel hebben wij om extra chilli’s gevraagd, aangezien we toch zoveel mogelijk ‘local food’ willen eten!! Die chillies with cheese zijn heet, maar wel heel erg lekker. Elke dag is weer een training geweest! Wie het na onze terugkomst een keer bij ons wil proberen is van harte welkom!!
Uitgaan
We zijn door Jigme en Poep meegenomen naar een aantal uitgaansgelegenheden in Paro. Aangezien wij (en zij) van muziek houden, brachten zij ons naar een aantal ‘karaoke’bars. Dit was niet zomaar karaoke. In een soort van kraakpanden stonden op een podium verscheidene dames en mannen in traditionele kleding te dansen en te zingen. Zodra er gasten binnen kwamen, gingen de dames naast (en tegen de gasten aan ) zitten en lieten zij hun opengeklapte schriftje zien, waar de gasten een verzoeknummer in kunnen schrijven. De gast betaalt een bepaald bedrag aan het desbetreffende meisje en zij zingt het liedje op het podium. Het leuke is, dat de meisjes er niet zomaar om vragen, nee, zij smeken hier om. Ook Fox was ’t haasje. Een meisje neemt geen genoegen met enkel een ‘nee’. Na een ellenlange ‘pleeeeaaaaassseeeee’ en een standvastige ‘nee’ van Fox dreven de meisjes af. Grappig om te zien was hoe Jigme en Poep er een battle van maakten en de meisjes naar elkaar doorstuurden. Keihard ‘nee’ zeggen lijkt misschien erg bruut, maar ervaring leert (aldus de Bhutanezen) dat als je eenmaal toegeeft aan een meisje, je van de rest ook niet afkomt!
De wet
Tot slot nog een grappig verhaal over rechtspraak in Bhutan. We waren onderweg van Thimpu naar Punakha en moesten plotseling stoppen voor een rij auto’s. Al gauw bleek dat er een ongeluk was gebeurd waarbij een jeep tegen een vrachtwagen was gereden (of andersom) en de weg blokkeerden. Gelukkig was er niemand gewond geraakt. Overal stapten mensen uit, liepen naar de plek van het ongeluk en begonnen gezellig te kletsen met elkaar. De zon scheen volop, dus het zag er allemaal erg positief uit! Jigme, onze gids, stelde voor uit te stappen en verder te gaan lopen. Hij vertelde dat de auto’s vanzelf wel weer een keer zouden gaan rijden en Pubstssering (oohh zo heet poeptering echt!) ons wel zou komen oppikken zodra de auto’s weer mochten rijden. Hij vertelde onderweg dat iedereen aan het wachten was op de ‘traffic police’ en dat de politie zou bepalen wiens schuld de botsing was. De schuldige zou, volgens Jigme, de andere auto (ter plekke) moeten repareren. Doet, of kan, de schuldige dat niet, staat diegene een gevangenisstraf te wachten! Iedereen die een rijbewijs heeft in Bhutan, dient ook een auto te kunnen repareren. Wellicht ietwat vernederend, maar in onze ogen een prima regel! Grappig is wel hoe geduldig iedereen staat te wachten totdat zij weer verder kunnen rijden. Geen frustraties, gewoon de situatie nemen zoals het is en er ter plekke met elkaar het beste van maken..Heerlijk!
Al met al kan Bhutan wel wat van onze westerse wereld leren, maar kan onze westerse wereld ook het één en ander van Bhutan leren. Morgen sluiten we een ontzettend belangrijk hoofdstuk in onze reis af en gaan we met erg veel plezier (32 graden!!) een volgend hoofdstuk in door naar Thailand te vliegen... Zon, relaxen, duiken en volop snorkelen zullen de komende twee weken voorop staan en de opgedane ervaringen in Nepal en Bhutan kunnen een prachtig plekje gaan krijgen in onze belevingswerelden!
Aangezien we in Nederland over Bhutan nog niet zo heel veel weten en we de afgelopen week zo ontzettend veel hebben meegemaakt, hebben we hier nog wat interessante feitjes over het land van de donderende draak. Onze gids en chauffeur zijn erg spraakzaam en leren ons een hoop!:
Religie
De hoofdreligie in Bhutan is het Boeddhisme. En in het Boeddhisme is al wat leeft heilig. Er wordt geen enkel dier doodgemaakt of geslacht. Dus ook geen spin of vlieg. Het gevolg is dat de rivieren tjokvol vissen (voornamelijk forellen) zitten en je overal mooie vogels ziet. Het is erg interessant om te zien hoe de natuur zich manifesteert als je alle levende wezens (ook de bossen) met rust laat (of klinkt dat nu iets teveel als hippies ;)) Verder zie je overal koeien rondlopen en ook veel (zwerf)honden. Die honden hebben wat ons betreft een superrelaxed leven hier. Overdag liggen ze overal en nergens (bijvoorbeeld midden op een trap waar de hele dag mensen lopen) een beetje voor pampus en ´s-nachts worden ze wakker en gaan ze feesten. En dat brengt de nodige herrie met zich mee. Oordoppies zijn dus erg aan te raden hier! Onze gids noemt honden dan ook ‘problems’. Dan wijst hij naar een hond en roept “Look, there’s another problem”. En een puppie is een “little problem”, of een future problem” ;)
Dit geeft misschien een wat romantisch beeld van Bhutan maar hierbij willen we wel opmerken dat mensen in Bhutan niet automatisch vegetarisch zijn. Onze gids bijvoorbeeld is gek op vlees (we hebben niet echt een beeld hoeveel mensen niet-vegetarisch zijn). En dan vraag je je natuurlijk af waar dat vlees vandaan komt, aangezien de mensen in Bhutan natuurlijk geen dieren doodmaken. Het antwoord is India. Elke dag rijden er speciale ‘vleeswagens’ vanaf ’s-ochtends vroeg naar India om vlees op te halen voor de Bhutanezen. En om bederving van het vlees te voorkomen, rijden deze vleeswagens flink door waardoor en veel ongelukken gebeuren. Onze gids is hier overigens wel heel transparant over en dat respecteren wij dus wij houden onze mening hierover voor onszelf. Dat geldt ook voor homo’s. Het Boeddhisme leert dat iedereen gelijk is, dus toen wij vroegen hoe het gesteld is met de homo’s in Bhutan schrokken we heel erg van de reactie van onze gids en chauffeur. Die werden namelijk erg ongemakkelijk van onze vraag en gaven zelfs aan een bepaalde angst voor homo’s te hebben. Ze vertelden dat homoseksualiteit tegenstrijdig is met het Boeddhisme. We moesten ons erg inhouden om de discussie niet aan te gaan. Wat dit soort zaken betreft leven ze toch nog wel een beetje in de middeleeuwen... Over het algemeen lijkt het erop dat de mensen hier verder wel heel gelukkig zijn (dat is namelijk één van hun speerpunten; het enige land ter wereld met Bruto Nationaal Geluk). Maar er zijn dus nog wel wat taboe’s.
Verslaving
Bhutanezen hebben een aparte gewoonte; ze kauwen de hele dag door op een combinatie van ‘bitterleaf’, ‘bitternut’ en ‘lime’. De lime is niet afkomstig van de vrucht, maar een chemisch goedje wat op verf lijkt (calcium hydroxide). Het kauwen hierop heeft een stimulerend effect, warmt het lichaam op en geeft een verhoogd gevoel van alertheid. Het is te vergelijken met het drinken van een kop koffie. Onze gids gaf tevens aan dat dit een vervanging is voor vlees. Dit geeft een rode kleur in hun mond wat er best wel freaky uitziet (lijkt op bloed). En soms lijkt het ook wel alsof ze lippenstift ophebben, dat is dan wel weer grappig. We hebben het ook een keertje geprobeerd. Je krijgt wel een soort van verdovend gevoel in je mond (net als kauwen op een cocablad) maar het is superbitter en supersmerig. Het schijnt erg verslavend te zijn. En kankerverwekkend is recentelijk gebleken. Maar goed, we hebben er hierna gelukkig geen behoefte meer aan gekregen ;)
Boogschieten
De nationale sport in Bhutan is boogschieten. We hebben dan ook in Thimpu en op het platteland hiernaar gekeken. Onze chauffeur en gids zijn hier grote fans van, beoefenen de sport dan ook met erg veel passie en vertelden ons hier erg veel over. Het is een traditionele sport waarin veel gezongen en gedanst wordt. Zowel door mannen (de boogschutters) als door vrouwen (soort cheerleaders). Het lijkt ook een soort uitlaadklep te zijn van de menselijke emoties. Er staan twee teams. Beiden 145 meter van elkaar af en aan allebei de kanten van het veld staat een doel, waar op geschoten dient te worden. Het doel is iets van 20 cm breed en 40 cm hoog. Probeer dat maar een ste raken van 145 meter! Zodra iemand raakt, krijgt deze persoon veel respect en wordt er aan beide kanten volop gezongen en gedanst. Zodra iemand mist, wordt deze persoon door de andere partij uitgelachen en uitgejoeld! Het uitlachen en uitjoelen is een onderdeel van de sport en het is erg bijzonder om te zien hoe vredelievend dit allemaal gaat. Niemand die zich beledigd en/of gefrustreerd voelt. Ondenkbaar bij onze voetbalwedstrijden! Daar waar de wedstrijd in Thimpu nog vrij georganiseerd was en de mensen over een rechte baan dienden te schieten, was de baan op het platteland en dus volop in de bergen erg chaotisch! Tussen de doelen was er niet echt sprake van een baan, maar een bergachtig landschap waar mensen gewoon doorheen liepen. Ook hier werd veel gezongen, gedronken en gefeest. Alle dorpen in de buurt rukten uit om te komen kijken. Gezelligheid van de bovenste plank!
De jeugd
Zoals eerder gezegd lijkt Bhutan voor ons nog erg in de middeleeuwen te leven. Veel standpunten en gewoontens zijn (ons inziens) echt niet meer van deze tijd! Dat merken we ook aan de jeugd. Wellicht ietwat generaliserend, aangezien we niet ALLES van Bhutan gezien hebben, maar het lijkt er in onze ogen op dat er toch een tegencultuur aan het ontstaan is. De jeugd draagt geen traditionele kleding meer, kleedt zich meer en meer in de punk stijl en zit onder invloed (alcohol, drugs, whatever) in de kroegen. Dat begint toch een beetje op onze westerse levensstijl te lijken! Eeuwige zonde, maar niet onvermijdelijk. Mensen bijven mensen......Zelfs hier...
Het eten
Het eten in Bhutan is in onze ogen toch wel opvallend gezond. Dit is een onderdeel van de dominante, boeddhistische levensstijl. Rode rijst (heeeerlijk!), veel, heel veel groente en als vlees voornamelijk rund en kip. Jammer is, dat wij voornamelijk het eten krijgen wat voor toeristen bestemd is. Dit komt, doordat de Buthanezen zelf erg gewend zijn aan heel erg pittig eten!! Zij eten chilli pepers als groente met een kaassausje. In het begin moesten wij hier erg aan wennen, maar nu vragen wij om niets anders meer. De Bhutanezen houden (helaas) erg veel rekening met de toeristen en geven de toeristen daarom apart, niet pittig, eten. In menig hotel hebben wij om extra chilli’s gevraagd, aangezien we toch zoveel mogelijk ‘local food’ willen eten!! Die chillies with cheese zijn heet, maar wel heel erg lekker. Elke dag is weer een training geweest! Wie het na onze terugkomst een keer bij ons wil proberen is van harte welkom!!
Uitgaan
We zijn door Jigme en Poep meegenomen naar een aantal uitgaansgelegenheden in Paro. Aangezien wij (en zij) van muziek houden, brachten zij ons naar een aantal ‘karaoke’bars. Dit was niet zomaar karaoke. In een soort van kraakpanden stonden op een podium verscheidene dames en mannen in traditionele kleding te dansen en te zingen. Zodra er gasten binnen kwamen, gingen de dames naast (en tegen de gasten aan ) zitten en lieten zij hun opengeklapte schriftje zien, waar de gasten een verzoeknummer in kunnen schrijven. De gast betaalt een bepaald bedrag aan het desbetreffende meisje en zij zingt het liedje op het podium. Het leuke is, dat de meisjes er niet zomaar om vragen, nee, zij smeken hier om. Ook Fox was ’t haasje. Een meisje neemt geen genoegen met enkel een ‘nee’. Na een ellenlange ‘pleeeeaaaaassseeeee’ en een standvastige ‘nee’ van Fox dreven de meisjes af. Grappig om te zien was hoe Jigme en Poep er een battle van maakten en de meisjes naar elkaar doorstuurden. Keihard ‘nee’ zeggen lijkt misschien erg bruut, maar ervaring leert (aldus de Bhutanezen) dat als je eenmaal toegeeft aan een meisje, je van de rest ook niet afkomt!
De wet
Tot slot nog een grappig verhaal over rechtspraak in Bhutan. We waren onderweg van Thimpu naar Punakha en moesten plotseling stoppen voor een rij auto’s. Al gauw bleek dat er een ongeluk was gebeurd waarbij een jeep tegen een vrachtwagen was gereden (of andersom) en de weg blokkeerden. Gelukkig was er niemand gewond geraakt. Overal stapten mensen uit, liepen naar de plek van het ongeluk en begonnen gezellig te kletsen met elkaar. De zon scheen volop, dus het zag er allemaal erg positief uit! Jigme, onze gids, stelde voor uit te stappen en verder te gaan lopen. Hij vertelde dat de auto’s vanzelf wel weer een keer zouden gaan rijden en Pubstssering (oohh zo heet poeptering echt!) ons wel zou komen oppikken zodra de auto’s weer mochten rijden. Hij vertelde onderweg dat iedereen aan het wachten was op de ‘traffic police’ en dat de politie zou bepalen wiens schuld de botsing was. De schuldige zou, volgens Jigme, de andere auto (ter plekke) moeten repareren. Doet, of kan, de schuldige dat niet, staat diegene een gevangenisstraf te wachten! Iedereen die een rijbewijs heeft in Bhutan, dient ook een auto te kunnen repareren. Wellicht ietwat vernederend, maar in onze ogen een prima regel! Grappig is wel hoe geduldig iedereen staat te wachten totdat zij weer verder kunnen rijden. Geen frustraties, gewoon de situatie nemen zoals het is en er ter plekke met elkaar het beste van maken..Heerlijk!
Al met al kan Bhutan wel wat van onze westerse wereld leren, maar kan onze westerse wereld ook het één en ander van Bhutan leren. Morgen sluiten we een ontzettend belangrijk hoofdstuk in onze reis af en gaan we met erg veel plezier (32 graden!!) een volgend hoofdstuk in door naar Thailand te vliegen... Zon, relaxen, duiken en volop snorkelen zullen de komende twee weken voorop staan en de opgedane ervaringen in Nepal en Bhutan kunnen een prachtig plekje gaan krijgen in onze belevingswerelden!
-
31 Januari 2013 - 14:50
ANNEKE:
Wat een prachtig reisverslag, en zooooo goed geschreven, dank jullie wel en veel plezier inThailand -
31 Januari 2013 - 20:57
Kees O:
Heel mooi verslag over Bhutan, wat staat dat ver van het leven in de Randstad. Lieve groet, papa -
01 Februari 2013 - 11:21
Natalie:
Wat een mooi reisverslag weer! -
02 Februari 2013 - 21:14
Marrie:
Lieve sarah en martijn,
Wat ontzettend leuk om jullie verslagen te lezen en foto's te bekijken. Geweldig om nieuwe landen, culturen en geloven te leren kennen! Ik heb de atlas er bij gepakt om één en ander te kunnen volgen.
Hoop dat jullie nog een héél goede tijd krijgen, Sarah, sterkte met je vinger en voor straks een heél l fijne vejaardag!
Liefs, tante Marrie
-
04 Februari 2013 - 21:01
Martijn:
Tof reisverslag.. Maarre je kan natuurlijk ook teksten schrijven..;-)... Geniet Ervan.. ...
-
05 Februari 2013 - 09:56
Marianne:
Geweldige belevenissen weer! Geniet straks lekker van de warmte in Thailand! Xx
-
05 Februari 2013 - 11:58
Edwin:
Hoi, Ik denk: laat ik nou tóch maar eens reageren, in plaats van "stïekum" mee te gaan zitten lezen. Geweldige verhalen en foto's. Laat het gevoel "lekker kriebelen" om toch ook maar eens een keertje die kant op te gaan.
Heb veel plezier samen en wees gerust : "Rijswijk" leest jullie belevenissen !! Mooie foto van jou Martijn, met die gitaar op je rug op weg naar ....... Groet Edwin -
07 Februari 2013 - 08:30
Erna:
Hoi Sarah,
Leuk om al de verslagen te lezen. Ik krijg ook weer zin om weg te gaan.
Gefeliciteerd met je verjaardag vandaag!
Groetjes en een leuke dag,
Erna -
07 Februari 2013 - 08:30
Erna:
Hoi Sarah,
Leuk om al de verslagen te lezen. Ik krijg ook weer zin om weg te gaan.
Gefeliciteerd met je verjaardag vandaag!
Groetjes en een leuke dag,
Erna -
07 Februari 2013 - 08:51
Shanti :
Hoi Saaaar!
Hele leuke verhalen en mooi geschreven!
Ik krijg er zelf een vakantie gevoel van :D
Geniet van julie tijd daar en...
Gefeliciteerd met je verjaardag Saar! Xx
Ik hoop dat de lokale bevolking een verjaardags liedje voor je zingt ;)
Groetjes, Shanti -
07 Februari 2013 - 11:20
Annet Dirkse :
wat een leuk reisverslag.
van harte gefeliciteerd emt je verjaardag en veel plezier.
veel liefs Annet -
07 Februari 2013 - 13:08
Kees P.:
Jarige Sarah,van harte gefeliciteerd met 30 lentes jong!!
Ook Martijn gefeliciteerd.
Ik ga morgen met jouw vader op stap.
We zullen er een nemen op je/jullie gezondheid.
Nog maar 20 jaartjes en dan zul je de andere Sarah zien!!
Heel fijne dag!!
Groetjes,
Kees. -
07 Februari 2013 - 16:09
Tessa:
Saar gefeliciteerd met je alweer 30ste BDAY!
en wederom weer een geweldig leuk reisverslag.
Geniet ervan !
groetjes Tes -
08 Februari 2013 - 10:03
Hanneke:
Ha die Sarah en Martijn,
Inmiddels zit je verjaardag er alweer op maar alsnog van harte gefeliciteerd Sarah! Bedacht mij nu wel dat het dus al 30 jaar geleden is dat wij het telegram in Zwitserland kregen dat jij geboren was!. Oftewel Bert en ik kennen elkaar ook al 30 jaar! Wat een tijd...
Jullie verslagen zijn prachtig, we leren er veel van. Geniet van de "verdiende" ontspanning inThailand.
Liefs, Bert en Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
